Yok Baz Şiiri - Naki Aydoğan

“Dinden ayrılan bütünlüğü parçalayandır”
Kötüyle olma der,
O kötü olur, kötü görür çünkü
Bir anadan bir babadan doğan evlat gibi
Yaramazdır.
Ancak bütünsel bir eğitimle düzelir.
Eğitilmek istemez ideolojik karşıtlara
Mezhebiyle karşılık verir.

Camiler medreselerden soyutlanınca
Gelenler güzel gelirde
Güzel çıkmaz.
Kötüleri görür kötülükten konuşur
Kavşakları yok, neye kavuşacakları bilinmez.
Oysa tavaf etmek bir bütünlüğe dönmek
Mutlu olmak.

Neden mutlu olamıyorsun!
Çünkü peygamber olamıyorsun.
Dünden bugüne ezanlar hep aynı çağırır.
Sen taş biriktirirsin çağlayanına.
Sen çağırma çağrılanı karşıla.

Kuzuyla kurdu bir karşılayan Hacı Bektaş Veli
Ne olursan ol gel diyen Mevlâna.
Kötüyü bil, kötü ayırma.
İyi olmanın öbür yüzü kötü.
İyide olma.

İnsan ol empati kur.
Öğle ayrıl,
Neysen yolun sonucuna varır.
Azmin rastlantındır.

Seni seçende Allah.
Ama iraden var irade sahiplerinin üzerine çıkma.
Haddini bil.
Bütünlüğü kapsaya bilmen için idealist olman lazım.
Ancak zamanın bilimiyle mümkündür.
Zamansız ol ki yeni anı yakalayabilesin.

Alırsın camini bir takkenle üniversiteye mescidini taşırsın.
Yetmez camiler inşa edersin.
Ne dindarsın ne bilimsel uyduruk bir şeysin.
Emperyalistin kuyruğu.
Dinin dünyayı dolaştı sen şehrinde dinin bilimine varamazsın.
Yapışık mısın?
İletişim bilişim çağında dünya bir cami bir medrese.
Kavrayamıyor musun?
Ayrılan bir şey yok, aksine tüm ayrılığı kapsayan bir bütünlük var.
Laiklik var.

Onca savaşlar oldu.
Dünya ne Müslüman ne Hristiyan oldu.
Farklılığını korudu.
Bütünlüğü sağlayan laiklik oldu.