+Yok artık bekleyemem Şiiri - Hasan Ulusoy

utandım uslanmadık yabani varlığımdan
utanmazlık haddini aşmak bana nasipmiş.
içimde ağlattığım tüyü meçhul varlığın
acısına alkışlar...

kapkara başı açık kan bağlamış çıbanın
içindeki cerahat tad verir dudağıma.

susuz kalan vadiler alır götürür beni
asra hakim mahluklar mahsulü kırk babanın
yok artık bekleyemem zamanım daralıyor
aç savur yele karşı boşalt gitsin heybeni
kulluğuna pes eden öz ruhuna yabanın
damarında ihanet melanet yer alıyor.

bir şehrin altbaşında meleşen bir kaç kuzu
yaş indirdi gözümden kızarmış yanağıma

ıssızlığına eyvallah
yol uzasın ben giderim
yanım yörem boşalsın dönüşümü bekleme

çıkıp gelmen nafile gelme beni arama
dost derdiyle kurt düştü açtığın her yarama
biliyorum aşığın vuslat demi var ama
hayaline böyle bir mutlu anı ekleme

saraydır zulümhane alışınca zulüme
alkış tufan hayranım zulüm eden zalime
ay güneş değil ekmek değse kirli elime
yolum yönüm değişir gerçek yola bak deme

kayboldum kaybettiğim varlığımın içinde
ağlayışım riyadır
gören gözü yanıltır
iniltime sevinen yad yabancı çoğaldı
gelme
artık bekleme
bıraktığın gönülde senden eser ne kaldı
senin olan makamı düşman olanlar aldı