Yok Artık Şiiri - Yüksel Çelik

Ne perde çekilir ne cam açılır
Artık o mekanda kimse durmuyor
İçim kan ağlıyor unutamadım
Artık o mekanda kimse durmuyor

Lambalar söndü ışık yanmıyor
Artık o mekanda kimse durmuyor
Ses de gelmiyor soluk çıkmıyor
Artık o mekanda kimse durmuyor

Gözüm pencereye takılı kaldı
Baktım o mekanda kimse durmuyor
Boynumu büktüm bükülü kaldı
Artık pencereden kimse bakmıyor

Teselliydi bana yanan lambası
Artuık o mekanda kimse durmuyor
Herkeswe tatlıdır kendi atası
Artık o sözlere kimse kanmıyor

Gözümden gitmiyor halı tavırı
Baktım bulamadın burda durmuyor
Derdini sormazdı Allahın kulu
Ara bulamasın burda durmuyor

Yüksel yaralıdır ne dese boşa
İnsanın halinden kimse bilmiyor
Mevlam bu durumu vermesin başa
Bu dünya fanidir kimse kalmıyor

15 Nisan 2016
Yüksel Çelik