Yok Arkadaş Şiiri - Barış Akm

Yok arkadaş olmaz böyle
Kalp dediğin ölmeli otuzunda
Kurumalı başakları ilk hüsranda
En fazla otuzbeşe geldiğinde

Ne o öyle kırk demiş hala ahlarda
Ne demeli yetmişinde vahlara?
Paslı çivi battıysa bir kere
Burulup dağlanmalı kalpler üçüncü günde

Yok arkadaş intizar etmiyorum sana
Aklını devşir düşün sende
Nedir bu çektiğin gönülden yana?
Kurumuş damarlar kurtuluş olmaz mı insana?

Bak şu ağaçlara
Ne kalp gövdesinde ne hüzün dalında
Bahar gelmiş neyine, kış neyine
Ağaç gibi olmalı umutsuz kalbin bedenide