Yok…* Şiiri - Ahmet Alıcı

Umut diye dikildim her kapının önünde,
Tüm kapılar kapandı set çekildi önüme,
Meğer düzen başkaymış ne bileydim âlemde
Arkamda dikilecek dağ gibi bir dayım yok…

Hiç kimse okumasa, hiç kimse bilmese de,
Sevgi öğretsem yeter, bir tek insana bile,
Bıkmadım, usanmadım, yazacağım ömrümce,
Benim artık bu yolda pes edecek gözüm yok…

Dostluk, kardeşlik için yıllarımı adadım,
Her fikire saygım var, insanlığa barışım,
Sevgi denizlerine umutla yelken açtım,
Cehalet deryasında boğulacak özüm yok…

Bir çok meclise girip, nice nutuk dinledim,
Sevginin deryasından doldu da gönül testim,
Barış, dostluk uğruna şakıyor mahzun dilim,
Doğru sözün üstüne söylenecek sözüm yok…

Yürüyorum yılmadan, usanmadan, bıkmadan,
Kalem elimden düşmez, bu can tenden çıkmadan,
Bir şeyler götüremem lakin yalan dünyadan,
Bir eser bırakmadan gitmeye niyetim yok…

(31.08.1993- Manisa/ Demirci)
“Ozanlar Sevgi Yumağı” Antolojisinden