Yok Şiiri - Ömer Çetinkaya

Felekten kendimi,kollamak için,
Sıgınacak siper,elde silah yok.
Sergilemek için,ünvanım şanım,
Omuzumda cubbe,başta külah yok.

Yağmur verdin,boran verdin kar verdin,
İşim gücüm gece gündüz,zar verdin,
Bir kuru ekmeğim,böyle zor verdin,
Sanki benden başka,can yok cenah yok.

Yâr diye vefasız,birine düştüm,
Cıkkk dedi,yıllarca peşinden koştum,
Benim üzüntüme,pürlenip coştun,
Oynamana başka,bar yok samah yok,

(Felek bir taş vurdu,gardaş tamda sıralı) ,
Varmı benim gibi,tam kalbinden yaralı,
Ben beni belili,böyle bahtım karalı,
Daha bundan büyük,sana günah yok.

Elimden sevgili,yârimi aldın,
Böyle garip yetim,biii naçar kaldım,
Dünya acısına,istinad oldum,
Sen gibi aç gözlü,bencil tamah yok.

Ömer Çetinkaya,saza sarıldı,
Mızrabı tutmadı,teli kırıldı,
Felekle savaşta,kalp'ten vuruldu,
Mevlâ'sından başka o'na İLAH yok...

16.08.1989