Yok Şiiri - Said Ali Kale

Gün batar, ayrılır son umut kırıntısı şehrimin limanlarından
Ben kalırım bir tek, gecenin zifri karanlığında
Kabullenirdim , kanım deli akmasaydı damarlarımdan
Ama ben bir deli rüzgar gibi geçip gittim yalanlarından

Sevdim, zincirimden ayıran her belayı
Korkmadım uçurum kenarlarından
Lütuf bilip taşıdım
Özgürlük kapısında süründüren her yarayı
Aslına dönen toprak gibi
Kabullendim, öptüm kaderimi yazan avuçlarından

Deniz dalgalı, hiçliğin huzuru çınlıyor kulaklarımda
Elimde bir ondörtlü, öpüp okşuyor şakaklarımdan
Yoklukta buldum ne varsa, ne beklerim yarınlardan
Ruhum süzülür beyaz bir kuşun kanatlarında
Ya biter her şey, ya da doğarım cennetin saraylarında