Yok. Şiiri - Uygar Tufan

Ben de cefa çok, sefa ise hiç yok.
Gündüzlerimin gamı çok, gecelerimin ise kedersiz anı yok.
Gönlüm bir Gül’de ama o Gül'ün bende hiç gönlü yok.

Hayat tutanağım o Gül...
Fakat ne anlayacak kalbi ne batacak dikeni,ne de tutunacak dalı yok.
Benim ise bu aralar hiç tadım tuzum yok.
Feleğin zaten bu saatten sonra yüzümüze güleceği yok.

Aşık olup hüzünlenmemişin, neşelenmemişin beni dinlemeye saygısı da tahammülü de yok.
Olsa bana ilaç,şifa olacağı çare da yok.
Aşk acısı çekmemişlerin beni anlayacağı hiç yok.

Bir kaç kelâm,lakırdı, laf ile gönül yaramın iyileşecek kapanacak hali de yok.
Sarılabilecek bi tarafı ilacı da yok .
Saracak kişi zaten burada yok,olsa da sarabilecek gönlü yok.

Yanımda, etrafımda bana acı söyleyecek, konuşacak, bunları anlayacak, anlatacak dostum bile yok…

Benim ise viran olmuş gönlüm, sana ihtiyacı çok.