Yok Şiiri - Leyla Bay

Yorgun gemiler yanaştı bu limana...
Kaptanı yok... dümeni yok... mürettebatı yok...

İmkansızın biri çıktı karşıma...
Mutluluk yok...umut yok...huzur yok...

Şiirlerim haykırdı hüzünlerimi...
Dinleyeni yok... anlayanı yok... okuyanı yok...

Gözlerimden değil... yüreğimden aktı gözyaşlarım...
Göreni yok...bileni yok...sileni yok...

Hangi mısralardan satırlara dökülmüş...
Hangi kalemden çıkmış bu alın yazım...
Bahtı yok... şansı yok...talihi yok...

Hangi soğuklarda usumus bedenim...
Bilmem hangi ayazda kalmış yüreğim...
Saranı yok... ısıtanı yok... örteni yok...

Karanlıklar çökmüş üzerime...
Kara dumanlar yükseliyor benliğimden...
Ateşi yok...koru yok... külü yok...

Hangi fırtına savurdu...
Bu iki yüreği... ayrı ayrı şehirlere...
Resmi yok...ismi yok...adresi yok...

Sesine sarildim son bir anısıyla...
Kokusu yok...nefesi yok...hissi yok...

Yaralar aldım her yerimden...hem de en derinden...
Yaramı saranım yok... merhemi sürenim yok...

Düştüm kalkamıyorum yerimden...
Tutanım yok...kaldıranım yok...el uzatanım hiç yok...

O kadar değersizleşti ki şu ömrüm...
Oluru yok...ederi yok...gideri yok...