Sanırım mevsim diyarlarında dolaşıyorum ,
En umarsız rüzgara baş eğiyorum
Güneşe bir selam çakıp nedensizce gülümsüyorum .
Yüreğime sevda doluyor en umutsuz yağmurlarda.
Sonrası kaçışlar,
Başka rüzgarın gölgesine sığınmalar,
Başka yağmurun çığlığında üşümeler başlıyor.
Ve duygu değişimleri …
Vakit dar ,
Sevda yok.
Hiçlik var,
Herkes yok.
Yok elbette sevdaya inanan yürekler
Yok elbette sebepsiz kabullenişler
Sevdaya mahkum olma yok
Haykırış yok
Umut yok
Yok
Yok
Yok…
Esma GezerKayıt Tarihi : 23.9.2021 08:27:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Esma Gezer](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/09/23/yok-535.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!