Yok Şiiri - Saadet Gökçen

Huzur istiyorum içimden gelmeli,
Etrafa bakıyorum herkes birbirinden dertli.
Birileri ağlarken gülmek azap gelmeli,
Bu adaletsiz dünyada mutluluk yok.

Sevilmek için uğraştım hep,
Birileri bana sarılsın istedim.
Sonunda kırılıp döküldüm hep,
Bu kalpsiz insanlarda zerre sevgi yok.

Ya paran olacak şu hayatta,
Ya da bir tanıdığın olacak meclisten.
Ya hak yiyeceksin para için,
Ya da sokaklarda sürüneceksin, çare yok.

Her geçen gün artmakta bunalımın,
Psikolojinin düzelmesi mezara kaldı.
Ne kahkahan kaldı, ne de bir bahtın,
Hayattan beklentin yarım kaldı, umudun yok.

Sen kimsin ki güldürecek hayat seni,
Kimin eline sunulmuş ki tüm güzel şeyler.
Şanslar nasıl buldun seni,
Bir gün daha yaşamak için sebep yok.