Canda taşıdığım vefa yüküdür
Artık hiç kimseye diyeceğim yok.
Kalbi güzel kılan sevgi süsüdür
Işığı söndürdüm, göreceğim yok.
Zalim felek daha ne söyleyeyim
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
İlk yorum bana nasip oldu .
Şiir yine dolu dolu...*Bir şeyler ters gidiyorsa ilkin şairlerin duyarlı kalbi hisseder* diye düşünürüm.
"Yok "diyor şiir. Neler yok diye baktım ...Vefa yoktu, sevginin ışığı sönüyordu,dostlar , dostluklar unutulmuştu, haram helale çoktan karışmıştı...Bu durumda şair hangi güzelliğe methiye düzecekti ki ?
O yüzden susmak istiyor...Gelin görün ki "şair susarsa ölür" derim ben. Yazarsa acıları sağalır...
Ne diyeyim , * Bindik bir alamete , gidiyoruz kıyamete..._________
Dilerim unuttuğum hasletlerimizi yeniden anımsarız...Kalemin hep yazsın. Kutladım emeğini. Selamlar kardeşim.
Bu şiir ile ilgili 11 tane yorum bulunmakta