Yok Şiiri - Sena Akgüneş

İstediğin gibi yaptım;artık kalbim yok!
Gerçekten verecek sevgim var
Ama verecek kimsem yok
Yokluğumdan ağlayanda yok
Kollarından öte saranın yok
Bir kedim bile yok
Boş ver zaten bizim kimsemiz yok
Eski dostlar yok, sohbetler yok
Anladım ki hiçbir şeyin faydası yok
Düştüysen kaldıranın yok
İnsanoğlu yok, artık insanlıkta yok
Yardım etmek oldu zor, hatır sormak artik yok
İnsan sevdiği için sever,aşkın gerekçesi yok
Acı çekişimi izliyorsun,çare yok
Kimseden bir beklentim yok,aslına bakarsan bir bekleyenim de yok
İyi değilim.Zaten iyi misin diye soran da yok,merak eden de yok
Deliyim de kendime deliyim ben,kendimden başka kimseye bir zararım yok
Bazı vedaların adı yok
Kirli boş anılar dışında yaşanmış hiçbir şeyimiz yok
Benim öyle lükste,parada pulda gözüm yok
Limanları yakacak gemi de yok
Gülmek yakışıyor da,güldüren yok
Lütfen biraz gülümse ilaç alacak param yok
İçim acıyor haberin yok
Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok
Lüzum da yok
Ben ölmüşüm katilimde yok
Katilimi tanıyorum ama kanıtım yok.
Ölülerin konuşacak hiçbir şeyi yok
Kalmamış nefes,nefes alan yanım dahi yok
Dünyadasın bunun tedavisi yok
Bu hayatın heyecanı yok
Müzikten öte meze yok
Derdim oldun haberin yok
Şiir yok,dua yok,umut yok
Tutmak istedim elini
Elin yok
Kitabımı sana adamak istedim adın yok
Kim yaşadı beni benden habersiz
Bir kırılmış gölgeyim tanığım yok
Fazlalığım sanki bu koca kentte
Kaybolup giderim be ötesi yok
Sokaklarda da karanlık bir adres yok
Gelecek için bir hedefin yok,yarının yok
Günahımız çok da sevabımız yok
Yok, yok, yok! Ümit yok
Fincanda kırıldı artık hatrı yok
Hep bir şey eksik gibi
Ve hep bir şey yarım
Ve hep bir şey yok
Hikayenin sonu;kadın yorgun,adam yok
Bak bu son perde
Oyun yok bundan sonra.Işık yok hiçbir şey yok