Yok Şiiri - Kimsesiz Şiirler

Nereden başlasam, bilmiyorum.
Siz sordunuz, benim anlatmaya mecalim yok.
Artık, bir derdi daha kaldıracak halim yok
Ne hayatlar tanıdım, kimi sevgiye aç
Kimi acıya tok.
Üç günlük dünyada, han çok hancı yok
Sarılması imkansız yaralara tuz basan varda,
Merhem olayım diyen yok.
Köhne köşelerde, sessizce ağlayan bir çocuğun
Ahı varda, göz yaşlarının rengi yok.
Sokakların büyüttüğü bir delikanlı!
Şehirleri var ama, bir sığınağı yok.
Tozlu, dikenli yollarda kayıp bir can.
Kaybedeni çok, bulanı yok.
Varlıklar içinde, yok üstüne yok.
Yok,üstad yok, yüreğine sevgi eken kimse yok.
Bir bir göçtüler iyi yürekli amcalar
İsimleri varda, kendileri yok.
Ruhu hırpalanmış, bedeni paramparça yaşayan
Bir ölünün ardından, konuşanı çok, ağlayanı yok.
Bunca yokluğun içinde, varlığında bir anlamı yok.
Yok işte yok yokluğun bir adı da yok.