gün değişen bir şey olmadan geçmiş
o kadar söz edilecek bi şey yoktu ki
o kadar olur
hayır da,
ne olacağını bekliyordu ki olsun?
ömrü böyle geçsin istiyor gibiydi
kılını kıpırdatmadan
tabii ki de bu değildi istediği
ancak aklına bişey geldiği de yoktu
şimdiden
emekli olmuş
bi ayağı çukurda
hayatı yaşıyorsa,
gerçeğin bu olmaması adına
akla her hangi bi çare bir çözüm
gelmemesi gayet normal
ve uyku saati
bi gram beyin kalmamışken oturup
bunları düşünmek manidardı
bu neye dönüştüğünün öz çekimi miydi
kendine açık olmakla yükümlüydü
yalan söyleyecek değil
olmayan bi şeyi varmış gibi gösteremez
yoktu işte,
yok.
Kayıt Tarihi : 8.5.2017 14:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
08 Mayıs 2017 // 00.11
![Habibe Merih Atalay](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/08/yok-432.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!