Yok Şiiri - Erdal Avcı

ben ve yalnızlığım
karanlık ışıklar altında
kokuşmuş umutlar arasında
demleniriz
ve siz
göremezsiniz
içten içte
nasıl da mesuduz biz
çünkü biliriz
bardağın dolu tarafı
içinde bir boşluğun
ve biliriz ki sadece
adı çıkmış mutluluğun
yalan dostum
yalan mutlu olduğun
mutsuz ve yorgun
boğulacağız
deryasında sonsuzluğun
sonsuzluk ki merak edilen
merak ki tükenmek bilmeyen
tükenen bir biz aslında
bir de umutlar
bir de sevgimiz
ha bir de şevkimiz
ışık, güneşin ışığı
hayat yani
sen yani
ben ya da
ne ise
yok olacağız hepimiz
kara gecenin şafağında
ve bir gün
doğmayacak güneş
ve bir sabah
olmayacak ben
yahut siz
o an anlamını yitirecek her şey
bir anlamı varmış gibi sanki
yok olacağız
yoktuk ki zaten
yokuz
yokum
yoksun
yok

7 Ocak 2017 / Dünya