Yok Şiiri - Abdullah Acarlar

Ve evet yine gece
sözcükler akıyor hece hece
akıyor yanlızlıklar
korkular
baş ağrıları
Yürek mahallesine panayırlar kurulmuş alıcılar yok
yok bir alıcısı şuradakilerin
yok alıcısı... ben bir yok alıcısıyım
toplarım dünyadaki tüm yokları,yokluk torbasına koyarım
ve saklarım yok olan yerlere...
yoklar bir bütün halinde var olurlar
varlıklar yaklaşırken bizim buralara, bizim buralarda
ses, ses yok muydu, söz hiç olur muydu?
sis gözlerimde sus,
tamam sustum
sustum her şeyi yok olan her şeyi sustum
sustum sisli seslerle boğuşmaları yuttum
sistim belki de yok olan gözlerde
sestim belkide var olan suslarda
tamam sustum tamam konuşmam bir daha
bir daha acımam, bir daha bağırmam
bir daha ağlamam, bir daha gülümsemem...
yok gülümserim gülüm serim
gülümsemek de yok olmaktır
telaşlı serçeler nereye gidiyor?
gökyüzü de mi yok oluyor
ya şu karıncalara ne demeli
yeşil çimen üzerindeki şu karıncalar diyorum
şu karıncalardan birkaç tane mendilimde saklasam
yok olur mu naturalizm
yok olmaz mı dedın, yok olmaz mı dedin
sahi sen konuştun mu
kimsin sen konuşarak yok olanlardan mı
sus
benim sustuğum gibi sus
susarak yok olmak isteyelim ve cümlenin devamı, şiirin devamı yok...