Yok-4 Şiiri - Ozan Efe

samıt konuşmaz oldu
sarardı göreni yok
özledi saçın yoldu
derdini soranı yok

gözleri doldu saçmaz
ağacı kuru uçmaz
çiçeği küstü açmaz
karardı dereni yok

mecnundur çölü bekler
çileye derdi ekler
sevilendi emekler
arayıp duranı yok

yüreği alca kordu
delice seviyordu
neden ayrılıyordu
merhemi süreni yok

yürekler dağlar közü
hep ağlar yanar gözü
vuslata çıkar özü
kapıdan gireni yok

ozan efe ağarken
dağlarında çağarken
sevgi olup yağarken
defteri düreni yok

020809denizli