Yok Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

hep dünya dönüyor
duracak durağı yok
insan sonunu biliyor
yapaçak bir şey yok

acıdır aşkın suyu
sevdası derin kuyu
her güzelin var huyu
ama merhameti yok

açmadan soldu gülüm
gönlüm gördü zulüm
hayatsa sesiz ölüm
ölümün çaresi yok

bağlandım bir kuluna
taş döşedi yoluma
geldim yolun sonuna
buradan öte yol yok

düşmüşüz dilden dile
kovulmuşuz ilden ile
düştüğümüz yerde bilem
ellimizden tutunda yok