Yok Şiiri - Cemal Yavuz

Araba almış hızını gidiyor uçuruma,
Hızını kesip, durduracak sağlam bir freni yok.
Şoför koltuğunda oturan bir adam var ama
Vatandaşın feryadını, figanını duyan yok.

Sürer tarlayı, ekerde tohumu, tohum bitmez.
Çoluk, çocuk evde nüfus kalaba, kazanç yetmez.
Gece gündüz çalışır, çabalarda, darlık gitmez.
Esnafın, çiftçinin, köylünün halini soran yok

İşçi, memur, tüccarın hali daha da perişan,
Domura uğramış, duymuyor artık milli vicdan.
Kana bulanmış vatan, her gün alınıyor bir can,
Şehidimin yetiminin gözyaşını silen yok

Fabrikalar boykotta, okullar işgal altında.
Üretim zaten durmuş, eğitim kimin aklında.
Kızıl bir terör esiyor bütün vatan sathında,
Gelen Kızıl tehlikelerin farkında olan yok.

Tespihtir düşürmez dilinden sosyal adaleti.
Fakat gösteremez Türk Milletine nezaketi.
Sömürürler hep milleti, soyarlar bu devleti.
İçlerinde çok şükür deyip, aç karnı doyan yok.

Ey Şanlı Türk Milleti, uyan artık biran evvel.
Kuralım milli bir hükümet, etmeyelim ihmal.
Vatanıma dikmiş gözünü emperyalist çakal
Tehlike kapıda, daha beklenecek zaman yok

Ankara/1975