Yok Şiiri - Neslihan Isındere

Bir yüzüm olsaydı
Aynada görebilirdim hüznümü
Ayna bulabilseydim çoğaltabilirdim yüzümü.

Yüzüm mü nerede?
En son babamın tokadında ellerine yapıştı
Yaptığını beğenmişti.
Ki,
O günden sonra her gece
Sessizce
Gizlice
Yaptığını yaradana gösterdi
Avuçları yukarda.
Avuçlarını ne zaman kapatsa yüzüne
Bulaştırdı hüznümü de eline yüzüne.

Ağlayamadım
Gözlerimde yoktu...
Hala yoklar...
Sokağın köşesine pusu kurmuşlar
Giden sevgilinin yolunu gözlüyorlar...
Utanmıyorlar da!
Belki döner diye
Gururumu kanlar içinde bırakıp
Yoluna halı diye sermişler.
Lâkin belki işe yarar
Nede olsa o zalim gururumu çiğnemeyi pek sever

Yüzüm yok
Gözlerimde
Hüznümde
Giden sevgilimde...
Aynada yok ki,
Yüzsüzlüğümü çoğaltıp çerçevelettireyim...
Yahut aynaya iki göz çizip
Giden sevgiliyi aynadan dikizleyeyim...
Oda olmadı hiç değilse hüznüm olmalıydı şimdi yanımda
Epeydir göremiyorum,
Unuttum nasıl duruyordu üstümde başımda...