Konmaz oldu bülbül gülün dalına
Gönlümün bağına bir su veren yok
Yaprak hasret kaldı dost kelamına
Yel bile esmiyor gelen, giden yok.
Vazgeçtim bahardan, çiçekten, bağdan
Gel gör ki, kapanmış yollarım kardan
Yıkılası dağlar, kalksa aradan
Bir umut, bir ışık, bir soranım yok.
Yoruldum, usandım, yüzüm gülmüyor
Sevilmek nasıldır, kalbim bilmiyor
Engin bu ellerden çekip gidiyor
Gitme, kal benim için, diyenim yok.
07.1988 Küçükyalı
Engin TuncaKayıt Tarihi : 10.11.2014 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!