Yok Şiiri - Müjgan Kızıleniş

çok eskilerde bir koku vardı
şimdi yok;
tüm renkler avucumun içindeydi
ama şimdi yok...

bir zamanlar yokluk çekerdik,
o yokluklar içinde çalıştık çabaladık
sevginin adı kaldı kendi yok.

şimdi değişti herşey
koku o koku değil,
o yokluk aynı yokluk değil.

ya renklerimize ne oldu...
neden gülün kırmızısını görmedik de
dikeni uyandırdı bizi
neden denizin mavisini sevdik de
derinleri korkuttu gözümüzü

şiiri sevdik de
neden hep sorguladık nedir diye
neden kırdık kalemini şairin...
bildiğim;
çok eskilerde bir koku vardı
ama şimdi yok...