Yok Şiiri - Yusufcan Köksal

Yağmura uyandık istanbulla bu sabah
Gözümüzü açtık gökyüzü sırılsıklam
Batışına anlam veremediğim güneş
Batısının inadına, çaktırmadan
Tepeden doğuyor yağmurun ardından.

Ve biz seninle
Sonunda ve yeniden aynı şehirde nefes alsak da
Çoktan yenilmişiz zamana oysa haberimiz yok
Şimdi ben ve yalnızlığım oturup konuşurken senden,
Bir damla akmaz artık gözlerimden,
Belki sesimde bir titreme, başka bir şey yok.

Senden sonra ve yine sana kadar bir umut olsa da içimde
Şimdi bir tene dokunmak için istek yok ellerimde
Küçük adamlar olup beni anlatan kelimelerim kalsa da geride
Büyüdükten sonra bir anlam kalmıyor hecelerde.
Senden güzel olmasın ama istanbul da bana gülüyor gecelerde.