Yok Şiiri - Mustafa Zeyrek

biliyorum olmayacak yok bu işin sonu,
hak etmiyorum ki mutluluğu,
hayır hayır ümitsizliğe kapılmıyorum,
sizde yeniliklere açık olun her daim.

dilberin birine sevdalıyım ama ne sevda,
görüyorum ta içini,kalbini görüyorum,
iyi birisi,gözlerinde hayat var,
aklı karışık farkında değil,
beni de gözünde bir büyütmüş ki,
o beni anlatınca utancımdan ağzımı açamıyorum,
bilse ki anlattığı ben değilim,
bende yalan söylüyorum,
hayal kırıklığına uğramasın diye,
yalanın üstüne ne kurarsan kur,
en ufak rüzgarda yıkılır,
bir gün yıkılmadan ikimizde,
en iyisi araya mesafeler koymak,
anlıyorum hissettiği şey bana aşk değil,
sevilmeye ihtiyacı var,
arayış içinde doğru kişiyi bulurum diye,
seviyorum hem de çok,
üzüyorlar bazen ölüyorum o anlarda,
hergün bir kürek daha atıyorum üzerine aşkımın,
ölmeden öylece kalacak en derininde kalbimin,
bir gün bana ihtiyacın olursa çıkar gelirim,
ama biliyorum yok bu işin sonu,
ben senin hayatında sıradan bir arkadaşın olarak kalacağım,
ama sen benim tüm hücrelerine işledin,
ancak nefes bittiğinde sen biteceksin bende...