Yok Şiiri - Şadıman Şenbalkan

ben varken
sen yok...
aşk, meşk çok
saadet varken
ben yok..
sen yok...
yoksulluk diz boyu
onun huyu, bunun suyu
yüzüme gözüme bulaşan
terim daha kurumadan
helalinden emeğim gelir
sevgilim gelmez, hayali belirir
o yok, bu yok, dert çok
şartlar şurtlar, bu nasıl oluşlar
derdime çare, ben biçare
yok mu ahvalime uyan hale
ben yok, sen varken...
sen varken ben yok...
fasıl zamanında dinle beni
yok benzerin özleminden belli
yok...yok... yok...
var olanlar da yok...
akıl varsa fikir yok...
can var ama hayat yok...
aşk var, sevgi var...
saygı da var...
neden o zaman bu yok?