Yok Şiiri - Emirhan Yıldız

Yazmaya takatim çok ama mürekkebim yok
Düşmüşüm derin bir kuyuya gelen giden yok
Bağırsam nafile sesimi duyan yok
Yokların dünyasında yok yok

Heryer karanlık içim dışım bomboş
Hani nerdesin ya Hızır koş koş
Bu bir rüyaysa uyandırın artık ne olur
Bu derde ancak dertler derman olur

Uyansam da sabahın fecriyle yansam
İçsem suyu doya doya da kansam
Eğer boynu bükük garip bir ceylansam
Durun avcılar vurmayın hayallerim düş olur

Düşman çok dostsa nerdeyse yok
Herkes kendi derdinde deva olan yok
Ah neede o devr-i saadet yardım eden yok
Neredesiniz dostlar yetişin bir çınar devriliyor

Kaçın kelebekler gidin buralarda rahat yok
Buna da dayanırız elbet evvel vuran çok
Ama sizin küçük kalbinizde bu kadar güç yok
Gidin buralarda ayağa bakan çok

Suyu bile uyutanlar türlü tuzak kurarlar
Beleş mezar bulsalar hemen atlarlar
Onlar ki kaplan görünümlü alçak çakllar
Acımazlar mazluma yüreğini yararlar

Sözün bittiği yerdir burası
Burdan öte gitmez garibin kafası
Kafası hep dumanlı dağılmaz bulutları
HErşeye dayanacak iman dolu göğsü var