Yok Şiiri - H. İbrahim Sakarya

Dünya kul eylemiş üç öğün bizi
Geliş gayemizi bilenimiz yok,
Küçük dinlemiyor büyüğün sözü
Nasihat yoluna girenimiz yok.

Herkes bilgi verir, kitaptan sözden
Kendisi mahrumdur bir gülen yüzden
Hem de uzaklaşmış mânâdan, özden
Bilgiyi eyleme verenimiz yok.

Emeksiz kazancın yoluna bakar
Helâl lokmasına haramlar katar
Ar namus tertemiz, nikâhsız yatar
Hak Resul sözüne erenimiz yok.

Okumuş, yükselmiş makama çıkmış
Bin türlü rezillik yüzünden akmış
Halkın değerine alayla bakmış
Ar damar çatlamış, utanımız yok.

Sözüm ona, olmuş mânâ önderi
Kürsüden seslenir cana sözleri
Para diye dört bir yana gözleri
Hakkın rızasına bakanımız yok.

Emekli olmuşuz tembel yatarız
Dünyayı yönetir ahkâm satarız
Şeytanın balına gıybet katarız
Cami avlusundan çıkanımız yok.

İnsan ol, her güne hayırla başla
Gir garip gönlünde sevgiyle yaşa
Merhamet göster ki kavim kardaşa
Bir muhtaç elinden tutanımız yok.

İbrahim sen ikram eyle kendine
Kardeşim de tüm insanlık ferdine
Çare ol ki bir kardeşin derdine
Ahiret yurdunda mekânımız yok.