Yok Şiiri - Hasan Özünal

Güzü geldi ömrün, yaprak döküyor
Şafak görmedi ömür, gurup çöküyor
Ben bir uçtan diktim, felek söküyor
Fincanım boşaldı, dibinde telve yok.

Hayat kervanım kalkıp da, düşeli yola
Her bir katarım gitti, ayrı bir kola
Ben sağa asıldım, izim düştü hep sola
Obruklar mekân oldu, hiç zirve yok

Gül bahçesi sarardı, erkenden soldu
Bülbül olup şakıdım, gürültü oldu
Nazdan usandı gönül, gam ile doldu
Nazların bini bir para, hiç işve yok

Asra vursan yarım asır, dile kolay
Gençlik bir kargaşa, sonrası olay
Felek üstüne çekti, bir güzel kalay
Bağ bozumu geldi çattı, meyve yok.

Koşmak bir amaçtı, hep emekleme,
İleri gitmek yok, her adımda tekleme
Yaşam kırk düğüm oldu, hep ekleme
Umut yok artık gönlüm, nüve yok…