Yok Şiiri - Enis Özel

Düşünmek, düşlemek
Sevilmek, sevmek
Acıdan, kederden
Ölüp ölüpte
Dirilmek yok

Yok ihanet
Yok gülmek
Yok ağlamak
Yok görüşmek bir dostla
Bir sevgiliyle
Bir can yoldaşıyla

Döküvermek, döküvermek
Bardaktan boşanırcasına
Gözyaşlarınla...
Ağlamak yok

Yok çocuk sevgisi
Yok büyük sevgisi
Yok, yok, yok
Ne canlı, ne cansız
Bütün sevgiler
Yok

Artık yok kurmak hayalini
Yarının, yarınların
Yarınlardan da öte
Var gücünle
Çalışmak, didinmek
Yok

Yok artık
Ne ilkbahar, yaz
Ne sonbahar kış
Ne sıcak bir banyo
Ne bir düş...
Ne diş fırçalama
Ne de ilk göz ağrısı

Yok artık
Yağan yağmuru seyretmek
Bir sevgiliyle
Yok artık, el ele tutuşuvermek

Yok artık paylaşmak
Sıkıntılarını
Gizli dostların
Sinsi düşmanların

Ve yok artık
Hiç bir korku
Hele, hele, hele
O, O, O
Ölüm korkusu
Ve artık var
Sadece
Yaşama korkusu...