penceremden sokakları izliyorum,sokak lambalarıyla aydınlanan.buğu pencerede değil parmaklarımın ucunda,değdiği yere akılalmaz harfler bırakıyor üstelik.bazen aydınlanmıyor bu yazılar,bir cümleyle gözlerimizi alacak bir aydınlığa yol açması beklenen bu havalar
bir türlü düzelmiyor bu aralar.
ara sıra nerden geldiği belli olmayan umutlar düşüyor saçlarıma.en olmaz dolanlara güveniyor insan,
beklememesi gerektiği halde bir mucize bekliyor.
saatlerce.günlerce...bazen senelere bölünüyor bu saliseler,bu asırlar an sürüyor.
yüzün düşüyor hüzünbaz zeminlere,bu ayak sesleri bu gölgeler
gitmek bilmiyor bakışlarımın ekseninden.
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta