Yok Şiiri - Nuray Sarac Koparal

Hayatım boyunca
En büyük korkumdu yalnızlık
Ve bu da geldi başa...
Ne ana kaldı başta ne de baba.
Acı bir pazar günüydü bu gün...
Oysa ben pazarları hep severdim.
Her pazar babama giderdim
Hiç te yetişemezdim
Camda öylece oturur
Beni beklerdi.
Şimdi ağladığımı bilse
Kendini kahrederdi.
Kimse bilmiyor içimdeki kıyameti
Acılarımla beni kimse görmedi ki.
Oysa bu koltukta iki aydır
Matem var bu saatlerde.
Karanlık çöktüğünde
Bir başka koyuyor yalnızlık
Özgürce coşuyor gözyaşları.
Yine bir pazardı bu gün
Babam arayıp ta sormadı
'Eve gittin mi kızım diye...
Çünkü sabahta o adam
Camda beni beklemiyordu artık.