geçen zaman kuşkonmaz bir dala çevirirken üzgün bedenimi
ve ruhum kendi küllerini savururken derin ve sessiz dağ kenarlarından
umudum sonbahar yaprakları ile kaybolurken toprak altında
güneşim benden saklanırken gece mavisinde
buz kesmiş yüreğim koparken kendi adasından
yalnızlığım bile beni terkederken
bu yağmur kaplı kentte
ve handikaplar durağı olan hayatımda
artık benimde gereksinimim yok bu köhne dünyada
Kayıt Tarihi : 3.3.2007 00:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!