Yoğurt Treni Şiiri - Şehmus Kartal

Çok ömürler tüketti hep çalışır bu tren,
Yıllardır hiç bıkmadan hasret taşır bu tren.
Hizmet için koyulmuş ilk durağı Batmandan,
Gidecek son durağa dönüş Diyarbakır’dan.

Bende çok kez yolculuk, bu trende yapmıştım,
Kompartıman dolunca koridorda kalmıştım.
Hoş sohbetler yaparken yolculuk devam eder,
Her köyün hizasında bu tren durur gider.

Namı diğer adına yoğurt treni demişler,
Onu durdurmak için el kaldırın demişler.
Gerçekten bende gördüm bu trende giderken,
Koşarken bir köylünün ellerini sallarken.

Duruverdi orada ne durak ne istasyon,
Bu yoğurt treninde yolculuğum belki son.
Köylüler böyle diyor duruver bir dakika,
Tren durunca geçer zamandan on dakika.

Pazarda satmak için on dakika yüklenir,
Köyün bütün serveti peynir yoğurt ve sair.
Bu trende çalışan makinist ve ekibi,
Görev yaparken gördüm gerçekten de sabırlı.

Hiç kimseyi kırmadan treni durduruyor,
El sallayan olmazsa düdükle çağırıyor.
Bilet kontrol için memurun sesi gelir,
Bileti olmayanlar bin bahane uydurur.

Sonra kaçar memurdan en öndeki vagona,
Derken tren yetişir öndeki istasyona.
Kaçan yolcu inerek arka vagona biner,
Memur bey rahatlıkla ön vagonlara geçer.

Ön vagona geçerken bulamaz hiç kimseyi,
Bu sahipsiz yoğurda takacaktır kancayı.
Derken uzun bir düdük çalarak hız kestirir,
Son durak işareti bu trende belirir.

Batman garı bu günde kaynıyor yolcularla,
Yoğurt treni geldi yolcular hazır ola.
Tekrarla böyle geçti bir ömür elli yıldır,
Bu yoğurt treninde yolculuk büyük derttir.

Ömür dediğin ne ki sabah akşam arası,
Geçiyor bir bölümü gece uyku arası.
Her insan böyle yaşar yalnız köylüler farklı,
Bu yoğurt treninde geçen günleri farklı.