Hayatın İçinden 34 - Yoğurt

“İyot nedir dede? ” Diye sordum

“Ne iyotu oğlum, o da nereden çıktı? ” dedi dedem.

“Dışarıda adamın biri ‘İyyooot’ diye bağırıyor ya,” dedim.

“Yoğurt, oğlum yoğurt… Adam yoğurt satıyor,” dedi dedem, kahkahayla gülerek.

Fatih’te dedemlerin evindeydik. 9 yaşındaydım daha ve ben ilk kez İstanbul’a gelmiştim. Dedemler de o yıl taşınmışlardı İstanbul’a

Dışarıdan ara ara gelen sesi bu sefer daha dikkatli dinlemeye başladım ama ne kadar
dikkat ettiysem de ‘yoğurt’ kelimesini bir türlü duyamadım.

Satıcı ‘ iyyooot’ diyordu, başka bir şey demiyordu.

Aklım karışmıştı. “yoğurt” diye bağırmak bu kadar mı zordu da bu kelimeyi bozup bir başka şekilde söylüyordu?

Merak içinde dedeme baktım. Anlamış olacaktı ki,

“İyi yoğurt diyor adam ama bağırırken başka bir şey çıkıyor ağzından. Ahali alışık, bu sesi duyunca yoğurtçunun geldiğini anlıyor,” diye bir açıklama yaparak merakımı giderdi.

Dedemin bu açıklaması karşısında daha bir şaşırmıştım çünkü bizim memlekette yoğurt evlerimizde annelerimiz tarafından yapılırdı. Bilemedin bakkalda satılırdı. Böyle sokakta bağıra bağıra yoğurt satmak?

Demek İstanbul başka bir memleketti. Bu memlekette yoğurt, daha başka çok şey gibi sokaklarda da satılıyordu. Üstelik bir başka şekilde ve satıcının kendisine özel bir dille…

Çok sonraları öğrendim ki İstanbul’un seyyar satıcılarının her birinin kendisine özgü bir satıcı dili vardı ve İstanbullu bu satıcıların özel dillerini öğrenmiş ve benimsemişti.

Bir de tabi çok yıllar sonra “iyot”un da ne olduğunu öğrenmiştim ki yoğurtla uzaktan yakından bir ilgisi yoktu. 29.12.2009