Bana kalbini üfle,
Küllenen korlar nefes ister
Dillerdeki eski güfte
Yeni besteler ister.
Yoğun bakım ünitesi gözlerinle
Bak gönlümün ülkesine,
Nasıldır sevmenin mevsimi
Ve yaşamak ölmesine…
Senin sıcak kestane gözlerinden
Keklikler uçar dağlara dağlara…
Kekikler heveslenir daha bir
Uzak yaylalara…
Gözlerin bir özge özlem iklimidir.
Bakınca cemaline
içimdeki deniz yekindi önce
Sonra dindi, her şey eskisi gibi
Gözlerimi indirdim yere
Damlalarla besledim tohumları kaç kere
Dindi böylece
karanfillerin karanlığı
Sonu göründü bilmecenin
Dudaklarından ışık içtim gecenin
Ve boşalttım kalbimin karasını
-O, gündüzlere sığmayan yasını-
Mevsimlerin perdesini arala
Ve iç şarkısını aşkın
Duy suyu çekilen pınarla…
İçime dalma,
Kıyımdan seyret beni
Karanlığım, dipsizim, korkuturum seni
Ellerin sende kalsın
Gözlerime dalma e mi?
Mest ve mesut ol,
Dol sonsuz aynalara ki,
Ömür kabı cananla dolu…
Ey karanfil! Katmerli güllerle doku,
Gönül bahçesindeki o/kulu…
10 Şubat 2007 - Adana
Rizvan YıldızhanKayıt Tarihi : 11.9.2009 15:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!