Yobazlar Şiiri - Hasan Hazani

Kadının üstüne saça bakar'lar
Türban, eli, kolu, başa bakar'lar
Kapalı değilse dövüp, kakar'lar
Canına kıymeti vermez yobaz'lar

Emir böyle diye öldürür, söver
Daima suçlayıp ezerde, döver
Avrat, karı derde vermez bir değer
Medeni, insanlık bilmez yobaz'lar

Çocuğu doğurup eğiten kadın
Her türlü yiyecek öğüten kadin
Gerekirse hakkın dağıtan kadın
Emeğin hakkını görmez yobaz'lar

Tarla, fabrikada çalışan kadın
Evde'ki işlerle yarışan kadın
Her türlü acıya alışan kadın
Bir gün bile olsa övmez yobaz'lar

Hak,adalet derde çalan kendisi
Doğrudan bahseder yalan kendisi
Haram, zıkkım satıp, alan kendisi
Ahlaksız yolundan dönmez yobaz'lar

Vatan, millet dersen bırakır kaçar
Ortaya iftira, nifak'lar saçar
Aslı müdafayı ettirir naçar
Gerçeğin yoluna gitmez yobaz'lar

Kendisi geziyor barda, pavyonda
Yaşar zevki, sefasında, seyranda
Hanıma el vermez düğün, bayramda
Namuslu kadını sevmez yobaz'lar

Hazani'yem derki bunlarki mervan
İnsanlığa yoktur faydası,derman
Kökü kalksın diye versekte ferman
Soy'lari, cins'leri ölmez yobaz'lar.
(h.hazani)