Yiz Şiiri - Kamer Erol

Kanatlanıp martılar
Umutları arkada bırakıp
Masmavi bir rüzgara bindiler
Ben de.... sanki...güya.....
Gözlerimle uçacakmış gibi takip edip
Her bir çırpınışı;
Başım dönene kadar izledim....

Sen hep biraz daha uzak....
Sen hep biraz daha yakın...

Artık kelimeler de bıktı benden
Ünlemler de bıktı.....

Kanatlarım hazır,
Sonsuzluğa uçmaya...
Sen ayağımda bir pranga...
Ya da belki...

Bir sıçrama tahtası...

Zaten hep ikisinden biri oldun
Senin hayalin de rahat bulamadı, gitti...
Hep fazla mesai, ne gecesi var ne gündüzü...
Bir tarih...
Bir sayı...
Bir isim...
Lanetli gibi uğradı, baktı, sırıttı...

Bense.... alıştım kısa bir bakışla bilinmeyen o mesaji almaya....

Senden diye düşünürdüm eskiden....
Yol daha yakındı...
Sonra işte anladım...
Sen başka bir yoldaydın...
Mesaj da başka yerden....

Sonra o dipsiz kuyu çok işime yaradı...
Kara delikler fırlatır ya yıldızları yörüngeden
Ben ne zaman yaklaşsam sana, fırladım...
Atıldım boşluğa...
Senin uzağına ama hep daha iyiye...
O yüzden....
Bu sığ mektubum seni bulamaz çünkü sana değil....
Çünkü dönüp dolaşıp kendimi buluyor...
Bazen de yoruluyorum...
Uzun kumlu yol da bitti...
Güneş geçti, gölge geldi... ayaklarım kumlu sırtım  terli....
Artık sen de ben de dinlenmeli...yiz