Yiyemedim Muhallebimi Bir Türlü

1/:
Daha bu akşam,
Kuru fasulye vardı soframızda.
Kınalı elleriyle yapmıştı annem.
Ninem yanına lahana turşusu
Apartmana yayılınca kokusu
Komşulara da vermiştik birer tabak
Sonra sıcak yataklarımıza yatmıştık
Deprem gece yarısında,
Yakaladı ansızın bizi
Yiyemedim o sabah,
Akşamdan artan muhallebimizi.
2/:
Babam çıkartıp gözünden gözlüğünü,
Gül renkli konsolun üstüne koymuştu.
Ninem, takma dişlerini bardağına...
Deprem ansızın böldü uykumu.
Koptu tepemi tutan kiriş,
Ne gözlük kaldı, ne de takma diş...
Tuğla yağmuru yağdı başıma
Ağır bir kolonun altında
Acılar içinde bıraktım sağ kolumu
Durmuştu sanki hayat
Kat kat üzerimi kaplayan enkaz
En az on metre kalınlıktaydı
Kocaman bir parça ezdi sol kolumu
Hepimiz ölmüş müydük yoksa
Nice sonra...
Hayatın yegane izi
Bizi çağıran sesti:
'Kimse yok mu? '