Yitsem de Seninledir Yüreğim...

onca zaman geçirdiğin
nasılsa aramaz olacak ansızın?
günlük, insanı boğan telaşelerine yoracaksın,
yaşam derdine, geçim sıkıntılarına vereceksin
arayamamalarının tane tane dizili özürlerini..
neden sonra gelecek aklına aramak,
sormak biriki tanıdık aşinaya...
veeee
'o da kim' diyecek çaldığın her bir kapının köle ruhlu bekçileri.
merak yapraktan süzülen çiğ gibi,
yavaş ama derinden kuvvetlice girecek ruhunun içerisine...
daireler gelecek resmiyet çelenkleri ile bezeli,
nüfus idaresine gideceksin
kayıtları sorgulatacaksın...
'böyle biri hiç varolmamış ki 'diyecekler sana
bıyıkaltından gülerek veyahut şüphe ile...
çaresizliğini izlerken kendi yüzünden
şen kahkahalarım çınlatacak
içine asla sığamadığım
doldurulması imkansız boşluğumu.
dayanamayacağım en sonunda,
aynaya baktığın bir anda,
hani tam o gözlerine baktığın sandığın,
lakin gözlerine benim baktığım o sihirli anda işte...
'şapşal' diye bağırarak görüneceğim gözüne...
'ben sandığınnicedir aradığın halbuki,
güldüğünde gözlerinden fışkıran umut şerhalelerinden başkası değildi ki'
diyeceğim ve yiteceğim apansız...
şaşkınlığın uzun sürmeyecek ey dost,
güleceksin inceden inceye,
yükselen, sel misali coşan bir neşe ile...
neden sonra,
seni nicedir aramaz olanın,
seni hiç unutmadığını görecek,
kardeşinin bu vefasına iki damla gözyaşı dökeceksin...
güleceksin,
göreceksin,
yitsem de seninledir yüreğim...