Yitirmiş Benliğini Şiiri - Kemal Berk

Birkaç kadeh içseydi, zil zurna sarhoş derdim
Yaklaşınca kokladım, ağzı değil, yüreği
Kokuşmuş akıl fikir, beslenmiş elden derim
Kapılmış azgın selde, yitirmiş benliğini
*
Bataklığın içinde, çırpınır et ve kemik
Ruhunu kaybederken, olmuş küffara yemlik
Özü bozuk hainin, ruhta kalmaz bir erlik
Sefil ellere uşak, yitirmiş benliğini
*
Gel körüğe, git çekiç, diyen insanlar gördüm
Zillete düşmüşleri, görünce yönü döndüm
Hain olmuş kullarla, araya setler ördüm
Özü bozuk olanlar, yitirmiş benliğini
*
Üryan geldi dünyaya, heybesi çok da zengin
Yaratan verdi amma, harcarken soldu rengin
Yönü bilmez ok gibi, cehalet tamda dengin
İsyankar olan üryan, yitirmiş benliğini
*
Filler tepişir her gün, doymak bilmeyen vurgun
Ezilen çimen değil, bilmez ki benim yurdum
Ana dolu Türk oğlum, sarsılmaz güçlü ordum
Müslümanlık şiarı, yitirmez benliğini
*
Kemal eren Kemal Berk
26.1.2023