Yitirmediğim Mavi'ye Şiiri - Rukiye Çınar

YİTİRMEDİĞİM MAVİ'YE
İlk defa bu sene düştüm gurbetine,
Yeter verdiler beraberliğimize.
Yeter dediler, ama bilki dönemezsin geriye.
En çok da vuran neydi biliyor musun anne? 'Evden çıktın bir kere.'
Sahi anne dönemez miydim bir daha evime?

Hasreti, gurbeti yaşadım kimi zaman içimde de
Bilmez misin benmişim hasrette gurbette.
Anne! Kimseler bakmıyor senin gibi gözüme
Gözümse bir kalabalıkta gezinmekte
Göz ki gözünün değdiği yeri gözlemekte.

Kafam sığmıyor hiçbir yere anne!
Kalbimse ağırlığıyla ezilmekte.
Kızacaksın biliyorum ama bunu söylememe
Zor geliyor anne, emaneti gezdirmek bile
Ne olur bakma öyle gözlerime.

Bazen iniyorum deniz kıyısına,
Gözlerim inadına da olsa
Umudun mavisini arıyor, bulamasa da
Aldırmıyorum hangi yerde hangi yanda
Bu beden varırsa varsın Allah'a.

Geçen üç gün içinde kızın Mecnun gibiydi bu şehirde,
Sabahlar olmadı, güneş bir türlü doğmadı üstüne.
Mevlana olmak isteyen bendim ya Şemsi'ne,
Şems beni yaktı geçti anne!
Ağladım gece üç buçukta bile Şems gidiyor diye.

Neden geceleyin geç uyuduğumu soruyorlar bana
Sevdası olanın başının dumanlı olduğunu bilmiyorlar anne!
Ne sorarlarsa sorsunlar yine de
Uyku girmiyor gözüme,
Bu şehrin geceleri de benzemiyor benim memleketimin gecelerine.

Şimdi hastayım anne,
Doktora da gitmiyorum bile bile!
Sen olsan durdurur muydun beni böyle?
Umruda değil hiç kimsenin nasıl olduğum bile,
Her şeyi yaşayarak öğreniyorum anne!

Hani geçen gün boğazına takılmış ya yediklerin
'Bizden bir aç var.' demişsin.
Karnım bir şekilde doysa da
Ruhum aç bu diyarda.
Anne! Bu gece de benim yanımda uyusana.

Meğer sen ne kadar da benimmişsin!
Sen ne kadar da bendeymişsin.
Ben elif'i de mim'i de sende sevmişim
Sonra bir 'ye' eklemişim de onlara sen benden hiç gitmemişsin.
Ümmî! Beni hiç kendi gurbetine terk etmemişsin

Sende öğrenmişim ben Kays'ı Leyla'yı
Bir sevdanın nasıl doğurulacağını.
Ve sende öğrenmişim, sevgili hasretinin bile seninkinin yerini tutmayacağını
Ümmî! Uzatma gurbetimi
Sevdayı bana sen öğretmedin mi?

Kimselere vermeyesin beni
Kimselere anlatmayayım derdimi
Ve sen ki, bırakıp gidersen beni
Artık bu yüreği kimse avutamaz, değil gurbet eli
Uyanmaz bir daha sabahlara bu deli

Ümmî beni de bas bağrına, götür göreyim gittiğin yeri
Bir deli dert ki gayrı bundan sonra bendeki
Görmeyeyim senin de görmediğin gündüzü, geceyi
Ümmî duanı eksik etmemelisin üzerimden, nefesimi kesmemelisin.
Benim geçmediğim sokaktan geçmeyesin, benden gitmeyesin!