Yitirme Umudunu Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Benim toprak gözlerine sevgiyi eken adam
Kirpik halinde yeşerdi kapkara sevdam

Sonra sen yeşerttin umudumu gözyaşınla
Kirpiklerin serpilip çoğaldı iki kalem kaşınla

Derken saçların Allah'ım aşkın sarmaşığı
Gözyaşlarında boğar saçların her belalı aşığı

Gülüşün doğar her sabah artık pırıl pırıl
Gülüşün uçmayı öğrenen serçe cıvıl cıvıl

Kolların iki ırmak gibi iner sarp omuzlarından
Kayboldukça yol bulurum senin parmak izlerinden

Seni bana getiren iki ayağın iki can yoldaşım
Yürüdüğümüz yollarda hiç kurumadı gözyaşım

İlkbahar rüzgarı gibi eserdin nergis gibi kokardın
Sağın kuş solun kelebek önün rüzgar bahar ardın

Ellerine değdi mi gerçekten diye bakıyorum ellerime
Saçında düşünürüm ellerimi yeniliyorum hayallerime

Dalıp gidiyorum denizlere ormanlara gökyüzüne
Son bir kez başka şey istemem öyle baksam yüzüne

Baksam sevgiyi ektiğim toprak gözlerine son defa
Tutabilsem beyaz ellerini o ellere canım feda