Yitirilmişlik Hissi Şiiri - Armin

Hayatın boşluğu hiç sarmamıştı bu soğukluğuyla.
Hiç kaybolmamıştım içinde böylesi.
Hiç uğramamıştı buralara sonbaharlar öylesi hüzünlerle.
Dokunduğum her yaprak sararırken,
Tutunacak bir dal kalmış mıydı parmaklarımın ucunda.
Yitirmiştim.
Ağaçlarım solmuştu güzlerimde.
Bir yanım eksik bir yanım yitikti.
Baharlar ne uzaktı artık,
Kara kışlar ya da sonbaharlar..
Üşüdükçe üşürken eksik yanım,
Yokluğun daha da hissedilir buralarda.
Umutlar da yitirilmek üzereyken,
Esas korkutucu kısım ne biliyor musun?
Bu başlayamadan biten hikayenin
Hiç başlayamayacak olması.