Yitirilmiş Sevdalar Limanı

devrik cümleleri sığdırdı valizine
kimisi O' dan kalanlardı...
ağırdı...
özneleri ve yüklemleri...

giderken toprağa gömdü
duygularını...
yanına aldı
günahların 'yasak güllerini'...

bir de yağmurları aldı...
güneşi geride kalana bıraktı...
rüyalarını, yatağının üstüne
incitmeden, usulca bıraktı...

O' nun düşlerinde ki kendini
O' na armağan etti...
bir ömürde kaçıncıydı?
kendini koyamadı ne başa
ne de en sona...

ortalarda sıkıştı kaldı...
bir 'sevdanın yıldızını' saçına taktı...
bir de kırık kalemini aldı eline...
bir havada asılı olan ay' a konuştu...

bir duraktan diğerine gitmedi...
hep aynı durakda bekledi...
o durakda bekleyenin resmini yaptı...
'bekleyenin bekleme sebebi'
adlı tablosunu
O' na armağan etti...

geç kalmadı...
yetişmişti...
ama zaman;
ondan bir adım öndeydi...

haberi yoktu...
kapılar kapalıydı...
zaman; içeri ondan önce girmişti...

o yüzden
adresi;
' yitirilmiş sevdalar limanı'

bütün zamanların,
yetişilemeyen an' ların
umulmamış vedasıydı
'yitirilmiş sevdalar limanı'

ne el sallayanı...
ne de göz yaşı dökeni vardı...
bilmedi...
kendisi çoktan gitmişti...