Kesik parmaklar tutuyor kurşundan kalemi
Ve yazıyor, yalın ayaklarla kaltroplar ekilmiş bir tarlada yürüyen,
Sırtında omuzlarını parçalayan hayatın yükü,
Namutenahi kederi taşıyan birini yazıyor kesik parmaklar.
Kasvetle yoğrulmuş bu dünyaya inat,
Omuzlarında bacaklarını titreten yüküne inat hâlâ ayakta.
Zifiri karanlığını aydınlatan şey, keşke...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
