yitirilenler unutturmuyor.
içimde yangın oluşun,
burnumda tütüşünden miydi.
ya da,
burnumda tütüşün,
içimde yangın oluşundan mı.
yitirilenler unutturmuyor.
ben yitirdiğini aramaktan vazgeçen,
ama bugün
ama yarın
ama mutlaka bunu yapabilen bir kadınken.
şimdi,
şu an.
yitirilenler unutturmuyor.
gözlerimin önünden geçişi,
senin evinden gelişi o otobüsün
o duraklar,
bunun için beklenir, hatırlanır.
yitirilenler unutturmaz,
unutturmuyor.
Kayıt Tarihi : 29.9.2014 13:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Melike Çetinkayalı](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/29/yitirilenler-unutturmuyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!