Yitirilenler Şiiri - Himmet Çokal

Mayıslar gibi kederli şimdi ülkem
Sokakların boynu bükük
Kaldırımlar şikâyetçi ezilmekten.
Ve ben…
Neye dert yansam hep biraz şımarıkça,
Hep hasret, yaşadıkça.
Sukut çığlıklarının yankısı,
Meltem yeline gizlenmiş sır gibi.
Kulağımda bir uğultu,
Asılsız nasihatler çınlaması.
Şimdi içimde kara bir mağara,
Kaybolmaya yüz tutmuş tebessümüm karanlığında.
Eski aile albümlerindeki saadet,
Canlılığını yitirmiş bakışları insanlarımın.
Ve yitirilmişlik duygusu
Olur olmaz köşe başlarında hissettiğim.