Yitirilene Şiiri - Cahit İbli

Anamın oğluydu güzeldi huyu
Başıma getirdi derdi kardaşım
Aşımı kan etti zehretti suyu
Zamansız meçhule gitti kardaşım

Gözlerinde vardı çokça umudum
O umutla çok geceler uyudum
Ne menzil bıraktı nede hududum
Naçar geldik gitti benim kardaşım

Belki ufka doğru bakıp yalvardı
Aklını anadan babadan saldı
Felek bize verdi doymadan aldı
Hevesm koynunda bitti kardaşım

Yaran neredeydi demedi bana
Ne birgün güldürdüm ben kana kana
Ölüm utanmıştır o tatlı cana
Dağlarda dumanın tüttü kardaşım

Çoban oldu tatlı yurdun dağında
Bülbüller ötmezmi gayrı bağında
Daha körpe idi gençlik çağında
Sırtında yükünü tuttu kardaşım

Bana yoldaş idi dostta düşmanda
Hevesim kalmadı yedi cihanda
Arşı göke sığmaz sensiz yaramda
Yarama tuzunu serpti kardaşım

Hani eğilmedik biz bu düzene
Boynumuzu büktün bizi ezene
Sazın garip kaldı sızlar tezene
O nasıl çileydi dertti kardaşım

Ağlasamki sana bundan ne fayda
Ölüme koşarım haftada ayda
Pirsultan misali canım hayhayda
Toprağın üstüme serpti kardaşım

Sırtında yırttıkla eskiye gitti
Gittide canımı canımdan etti
Felek dallarımı kırdı zay etti
Baharda hazanım yetti kardaşım

Omuz omuz ilmek ilmek çalıştık
Çalıştıkta biz Feleğe alıştık
Tırpan vurduk gahi küstük barıştık
Olmadık zamanda bitti kardaşım