Yitirilen'e Şiiri - Mehmet Fatih Uzut

Sana güller derebilirdim bir gece vakti ansızın
Ya da fısıldayabilirdim vakitsiz ve nedensiz tüm sevgi sözcüklerini
Şiirler yazardım hiç okumadığın ve yazılmamış daha önce hiç kimseye
Ve hiçbir kimliğe bürünmemiş nice güzellikler sunabilirdim sana
Gittin…
Şimdi hangi güle uzansam binlerce diken sarıyor yalnızlığımı
Kirlendi bütün sevgi sözcükleri,
‘Seni seviyorum’ la başlayan bütün ilişkiler, sonunu planlanmış bir ayrılığa
bırakıyor her defasında
Şiirler birbirinin aynısı ve hiçbirinde geçmiyor adın
Ve bilmiyor hiçbir şair -mahmur çiçeğinin- aslında ne de yakıştığını her
coğrafyaya
Gittin… Yitirdim kimliğini bütün güzelliklerin…

- Senden arta kalan bütün acıları toplamak kalıyor şimdi bana -
(Gözyaşlarım kanıyor yokluğuna
Ama ilacı yok bu kanamanın…)

Kim bilir kaç zaman dilimi gerekli olacak yokluğuna
Kaç unutmak gerekecek bir ağacın çürümeye yüz tutmuş sürgününün
yaşayışına…
Oysa bütün yağmurları biriktirebilirdim sana,
Her acıda yanan gözlerine, bütün gözyaşlarımı verebilirdim,
ağlayıp rahatlayasın diye
Ben alıştım ne de olsa gözyaşlarımı kurutmaya…
(ağlamana izin verebilirdim; ama acı çekmene asla…)

Gittin…
Boğazıma düğümlendi bütün sözlerim…
Oysa anlatacak ne çok şey vardı daha
Kaç yağmur gerekliydi yoksulluk kimliğini silmek için örneğin…
Kaç mevsim değişmeliydi dünyadaki çirkinlikleri güzelleştirmek için ya da
Anlatacak ne çok şey vardı daha
Ama yitirdim kimliğini bütün güzelliklerin…..